تکرار

امشب تمام حوصله ام

                              را در یک کلام کوچک

                              در تو

                                                      خلاصه کردم

                            ای کاش می شد

                            یک بار

                           تنها همین

                           یک بار

                      دیدارت تکرار می شد

                           تکرار...................... 

سهراب سپهری در 15 مهر ماه 1307 در کاشان چشم به جهان گشود تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در همین شهر به پایان رساند و وارد دانشکده هنرهای زیبا تهران شد و در سال 1332 در رشته نقاشی با احراز رتبه اول و دریافت نشان درجه علمی لیسانس گرفت در سال 1336 از راه زمینی به پاریس و لندن سفر کرد در سال 1337 در اولین بی ینال تهران و کمی بعد در بی ینال ونیز و در سال 1339 در بی ینال دوم تهران شرکت جست و جایزه اول هنرهای زیبا را دریافت داشت در دی ماه سال 1358 برای درمان بیماری سرطان خون به انگلستان رفت و در اسفند ماه همین سال در ایران بازگشت و در تاریخ اول اردیبهشت 1359 در بیمارستان پارس تهران چشم از جهان فرو بست وی را در روستای مشهد اردهال کاشان به خاک سپردند  ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

نشانی خانه دوست کجاست ؟ در فلق بود که پرسید سوار آسمان مکثی کرد رهگذر شاخه نوری که به لب داشت به تاریکی شنها بخشید و به اگشت نشان داد سپیداری و گفت نرسید به درخت کوچه باغی است که از خواب خدا سبز تر است و در آن عشق به اندازه پرهای صداقت آبی است می روی تا ته آن کوچه که از پشت بلوغ سر به در می آرد پس به سمت گل تنهایی می پیچی  دو قدم مانده به گل پای فواره جاوید اساطیر زمین می مانی و تو را ترسی شفاف فرا میگیرد در صمیمیت سیال فضا خش خشی می شنوی کودکی می بینی رفته از کاج بلندی بالا جوجه بردارد از لانه نور و از او می پرسی خانه دوست کجاست ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

گفتم نرو..........

 

گفتم بهت نرو نرو
اما تو پشت پا زدی
گفتم که من عاشقتم
اما تو بودی جا زدی
باشه ولی اینو بدون
دنیا یه جور نمیمونه
میرسه اون روز که واست
آواز پیری بخونه

دیدن عکسات توی قاب
دیدن چشمات توی خواب
عادت هر شبم شد و
عشق تو شد یه اشتباه
خودت بهم گفتی بیا
بیا و قلبم و بپاش
اما حالا داری میگی
بزار برو دیگه نیا
   
_________________
** شبگردی می‌کنم. آسوده بخواب نازنینم، شهر در امن و امان است ... تنها خانه‌ی من است که در آتش می‌سوزد