او که دم از محبوبیت میزد       در شهر خود غریبی بیش نبود       او از عشق بی نصیب بود       او کارش فریب بود       او بازی می خواست، بازیچه زیاد داشت       یکی یکی می شکست و کنار می گذاشت       او همیشه فکر دلبری بود       چشمهای شیطان همه جا دنبال پری بود       او به وفا و صداقت کرده بود پشت       او عاشقانش را پنهانی با محبت می کشت.       

^{فقط به خاطر تو}  

به یاد می آوری؟            روزی که ماهی ها مردند       و قناری برای همیشه خاموش ماند       روزی که شب را اسیر خود کرد       و ستارگان مهتاب را تشییع کردند       آن روز را به خاطر بسپار       برایش مراسمی بگیر       شمعی روشن کن       عکس یاسهای پژمرده را روبان سیاه ببند             و مرا هم صدا کن       طلوع تلخی ها را آواز سازیم       و بخوانیم       صدایم کن تا       غم کوچ احساسمان را با هم قسمت کنیم.             اگر صدایم کردی و نیامدم       بدان که پی عکسی از خودم می گردم و       تکه روبانی       

تا ابد چشم به راهم نازنینم

روزگاریست غریب            چلچله‌ها می‌میرند       بلبلانند خموش       جغدها می‌خوانند       عندلیبی خسته       نعلبکی بنشسته       در کمینگاه جفا       روبهی را خفته       همه شیران خسته       مرده است این بیشه       روزگاریست غریب خسته است این نجوا 

^{وقتی که  فقط به خودت فکر می کنی حق داری که نتونی به بقیه هم فکر کنی}

 ^{وقتی که  فقط خودتو می بینی حق داری که نتونی بقیه رو ببینی}

 ^{وقتی که  فقط صدای خودتو می شنوی حق داری که گوشهات برای شنیدن صدای بقیه سنگین باشن}

 ^{وقتی که  به خاطر یه ریزه محبت انتظار داری همه تو رو سجده کنن  حق داری که حتی یه تشکر زبونی هم ازشون نشنوی
وقتی که  فقط ابراز محبت خودتو می بینی حق داری که ابراز محبت بقیه رو نبینی
وقتی که  فکر می کنی که فقط تو عاشقی ، حق داری که عشق دیگرانو باور نکنی
وقتی که  فقط به خودت حق می دی  حق داری که حق داشتن بقیه رو ندید بگیری
 وقتی که حق داری
آره
این جوریه که حق با توئه راست می گی}

^{تو حق داری}

باورش کردم       و ندانستم تمام حرفهایش فریب است       خنده هایش دروغ و بی احساس       گریه هایش هم کمی عجیب است       ندانستم ویرانگری آمده ویرانم کند       سا حر است می خواهد سحر سامانم کند       ندانستم رهگذر است، بهانه اش خستگی       برای اغفا ل من می آید از در دلبستگی       باورش کردم       و حرفهایش را شنیدم       دلم که با دلش یکدل شد جز آزار چیزی ندیدم       زبان بازیش که تمام شد             دل ساده ام که رام شد             دیگر دوست داشتنی در کار نبود             دیگر دوستی منتظر سر قرار نبود             راست و دروغ به عشق من قسم خورد       چیزی نگفتم من هر چه به روزم آورد             حالا خوب می فهمم معنی حرفهایش را             فریبی بیش نبود